ഓര്‍മയിലെ ദുഃഖമഴ

മഴ എനിക്ക് പ്രിയം ...ഉള്ളതാണെങ്കിലും .കള്ളകര്‍കിടത്തിലെ ....

കറുത്തിരുണ്ട മഴയെ എനിക്ക് വെറുപ്പാണ് ...ഭയമാണ്
അതിന്റെ ഓര്‍മ ..........എന്നും പിന്തുടരുന്നു ഒരു വേദനയാണ് ....
അന്ന് .......ഒരു പാടു നാളുകള്‍ക്ക് .മുന്‍പ്‌ ...പുറത്തു തകര്‍ത്ത്‌ പെയ്യുന്നകറുത്ത മഴ ..അകത്തു അമ്മയുടെ ...കരച്ചില്‍ ...ഒപ്പം ..ബന്ധുക്കളുടെയും ....നോക്കുമ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ ഉറങ്ങുകയായിരുന്നു ...ശാന്തമായി
തലക്കല്‍ വിളക്ക് വെച്ചത് എന്തിനാണെന്ന് മനസിലായില്ല ..വെള്ള മുണ്ട് മുഖം മൂടി പുതച്ചതും
അവസാനം ഏതോ ഒരു നിമിഷത്തില്‍ ഉറങ്ങികൊണ്ടിരുന്ന അച്ഛനെ എടുത്തു കൊണ്ടു പോയപ്പോള്‍ സങ്കടം വന്നു ... അച്ചന്‍ മിണ്ടാതെ പോയല്ലോ എന്നോര്‍ത്ത് ...ഒരുപാടു കരഞ്ഞു.....പിന്നെ എല്ലാം ഒരു സ്വപനം പോലെ തോന്നി .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
നാളുകള്‍ നീങ്ങി ..മഴ അല്പം മാറി നിന്നു .മുറ്റത്ത്‌ നിറയെ പൂക്കള്‍ വിരിഞ്ഞു.. ഓണപൂക്കള്‍ ..തൊടിയില്‍ മുക്കുറ്റി ..പൂ പറിക്കാന്‍ പോവുന്ന കൂട്ടുക്കാരോടൊപ്പം ..ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍ അമ്മ വിലക്കി "വേണ്ട ഉണ്ണി പോവണ്ട "നമുക്കു പൂക്കളം ഇടണ്ടേ ?..എന്ന ചോദ്യത്തിനു അമ്മ മറുപടി പറഞ്ഞില്ല .അതിന് മുന്‍പേ എന്റെ അടുത്ത ചോദ്യം "ന്റെ അച്ഛന്‍ എന്തെ ..വരാതെ ?....അമ്മ നിറഞ കണ്ണൂകള്‍ കാണിക്കാതെ പറഞ്ഞു .."ഉണ്ണിമോള്‍ക്ക്‌.. ഉടുപ്പ് വാങ്ങാന്‍ പോയതല്ലേ ഓണത്തിന്നു ".........തുള്ളിചാടിപോയി .സന്തോഷം കൊണ്ടു ..പിന്നെ കൊളാമ്പിപൂക്കള്‍...പൂത്തുനില്‍ക്കുന്ന വെലിക്കരുകില്‍ ചെന്നു നിന്നു
ദൂരെ .....പാടവരമ്പിലുടെ.. ഉടുപ്പും പലഹാരവും കൊണ്ടുവരുന്ന എന്റെ പൊന്നച്ചന്റെ വരവും നോക്കി നിന്നു ഞാനെന്ന ഉണ്ണിമോള്‍ .എനിക്ക് അറിയില്ലയിരുന്നുവല്ലോ അച്ഛന്‍ വരില്ല എന്ന് .ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഇന്നും മനസ്സില്‍ മഴക്കാരുകള്‍ ഉരുണ്ടു കൂടാറുണ്ട് .....ആ വേദന .....പെയ്തൊഴിയാനായി...